De middag is al een eind onderweg als je bij het meer aankomt. Je gooit je rugzak op het gras en laat je op een steen zakken. Even zitten. Na een paar slokken uit je veldfles kijk je om je heen. Gras, bloemen, water, bomen.

Die bomen, wie heeft die zo bedacht? Wat zijn dat voor bomen? Wilgen, ja, knotwilgen, dat weet je ook wel. Maar waarom zijn ze zo mooi? Ze hebben zo weinig takken, die steken recht de lucht in. Nee, dat is het niet. De knot lijkt op een hoofd waar alleen een paar dikke haren op groeien. Nee, ook niet.

Ze lijken niet op andere bomen. Ja, dat is het. Ze lijken alleen op zichzelf.

Erik Zwaga, schilderijtje “Wilgen”, 24 x 20 cm, olieverf op paneel, zonder lijst