Frans Faber

 

 

 

Website: FransFaber.nl

Frâns Faber (1950) groeide op in Makkum, waar zijn vader werkzaam was als visserman. Zijn jeugd, daar bij de IJsselmeerkust doorgebracht is nog steeds van invloed op zijn werk. Hij genoot zijn opleiding aan academie Vredeman de Vries in Leeuwarden en aan de Groninger academie Minerva. Hier specialiseerde hij zich met name in de grafische technieken en aquarelleren, later uitgebreid met acryl en olieverf.

Nu woont hij al vele jaren te midden van weiland en water, niet zo ver van de kust.

“Als je jaren lang te midden van weilanden woont, kijk je niet meer op van alle dieren die er leven. Een haas die zich ’s morgens in je tuindeur spiegelt; reeën die elkaar nazitten in de wei, het hoort er bij en dringt nauwelijks tot je bewustzijn door. Maar soms grijpt wat je ziet je bijna letterlijk bij de strot, zoals die avond toen wij een vos betrapten en zagen hoe hij in het autolicht een zwaan de kop afbeet of toen ik op een winterdag een havik een valkje zag grijpen vlak voor het raam. De kiekendief die het haasje verschalkte waar wij net vertederd naar keken; de jonge kieviten die door schreeuwende meeuwen uit het pas gemaaide gras gevist werden. Rare boel, die natuur….

Toch zijn er ook vreedzamer beelden die het gewone ontstijgen en aanleiding zijn tot het vertalen naar een afbeelding.

Een haas in de sneeuw voor huis die gelaten de winter ondergaat, wordt een lino. Als weken later diezelfde haas door lentekriebels gedreven rondspringt, levert dat een drogenaald-drieluikje op. Geïnspireerd door de prachtige aquarel van Dürer kleur ook ik een tekening van onze “huishaas” in met waterverf.

Veel huisdieren zoals koeien en paarden poseerden voor mijn werk. En, niet te vergeten….mensen. Tijdens de modeltekencursussen die ik jarenlang mocht geven, krabbelde ik zelf ook heel wat bij elkaar. Veelal in potlood, of met penseel en inkt op A4. Stapels liggen er in mijn atelier. De laatste jaren teken ik veel portretjes op verzoek en soms “stiekum” op terrasjes. De laatste tijd wat minder, dankzij Corona, hoewel anderhalve meter een prima afstand is voor het observeren van al die mooie mensen.”

---

De schilderijtjes van Frans: